Dat dag dat ik me er voor het eerst "echt" van bewust werd dat er iets niet klopte....
Op 24 december 2006 werd ik 's avonds vanuit het niets totaal onwel!
Ik zat gewoon op de bank voor de televisie.
Plotseling werd ik enorm duizelig, de woonkamer leek om mij heen te bewegen, ik werd kotsmisselijk en het engste van alles vond ik, dat ik het gevoel had buiten mezelf te zijn. Ik zat in een grote mistige wolk. Mijn ademhaling werd afgesneden, mn hele lijf ging gloeien ... nooit eerder heb ik zo'n paniek gevoeld.
Nadat ik geprobeerd had mezelf te kalmeren met natte washandjes, mezelf tot kalmte maande, werd het me duidelijk dat het niet zomaar over zou zijn. Ik moest me aan alles vasthouden om niet te vallen. De vloer onder mijn voeten leek te golven, en op de 1 of andere manier werd ik naar de vloer getrokken. Alles wat ik zag, dacht en voelde leek in slowmotion te gaan, menselief wat een slechte film!
Mijn toenmalige partner was schipper, en niet thuis, dus ik belde mijn vriendin, die kwam meteen en een tijdje later hebben we de spoedeisende hulp maar gebeld. Het stopte gewoon niet. Achteraf begint daar het ongelooflijk aantal miskleunen die ik afgelopen jaren in ziekenhuizen heb meegemaakt. Men hoefde mij niet te zien, ik moest maar paracetamol nemen en "even lekker buiten gaan lopen". Tsja, daar liepen we dan, mijn vriendin en ik, arm in arm om niet te vallen, om half 11 's avonds op een koude winteravond "lekker buiten".
Eenmaal terug boven in mn flatje ben ik maar naar bed gegaan, met een ongelooflijk onwerkelijk gevoel.
Achteraf is deze avond de fundering geweest voor mijn latere angstaanvallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten